امـام خـمـيـنى قيام سيدالشهدا(ع ) را يك اسوه تمام عيار مى داند كه از نقطه نظر فقهى و عمل به وظـايـف و تـكـالـيـف ديـنـى، كـاملا بايد سرمشق قرارگيرد.
امام نه تنها فلسفه قيام و شهادت سيدالشهدا(ع ) را قابل درك و منطبق بر موازين جارى در فقه مى داند، بلكه به عنوان يك حجت بـالغه شرعى مى شمارد كه بايد ملاك عمل اجتماعى مسلمانان قرار گيرد.
و از همين رواست كه تبليغ و هدايت جامعه به اين حجت شرعى را وظيفه متوليان ارشاد و هدايت جامعه مى شمارد:
آنچه كه سيدالشهدا عمل كرد و آن ايده اى كه او داشت و آن راهى كه اورفت و آن پيروزى كه بعد از شـهادت براى او حاصل شد و براى اسلام حاصل شد، (روحانيون ) براى مردم روشن كنند و بـفـهـمـانند به همه كه مسأله مجاهده در راه اسلام آن است كه او كرد.
مى دانست كه با يك عده قليل، كمتر از صد نفر، نمى شود با يك همچو ظالمى مقابله کرد.
و در جايى ديگر مى فرمايد: مـگـر نه آن است كه دستور آموزنده كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا بايد سرمشق امت اسلامى باشد.
قيام همگانى در هر روز و در هرسرزمين .
قيام سيدالشهدا(ع ) يك الگوى تمام عيار و قابل پيروى براى ديگران در تمام دوره ها مى باشد.
عاشورا قيام عدالت خواهان با عددى قليل و ايمان و عـشـقـى بزرگ در مقابل ستمگران كاخ نشين و مستكبران غارتگر بود، و دستور آن است كه اين برنامه سرلوحه زندگى در هر روز و در هرسرزمين باشد.
بـه هر روى، حجم گسترده اى از احاديث و دستورالعملها كه در خصوص سيدالشهدا(ع ) و مسايل مـربوط به وى در ابواب مختلف كتابهاى حديثى و حتى فقهى ما وجود دارد، منبعى الهام بخش و بسيار گويا در تلاش اولياء دين، صلوات اللّه عليهم، براى الگوسازى قيام امام حسين (ع ) مى باشد.
علاوه بر اين، بازگويى نمونه هايى از سخنان خود سيدالشهدا(ع ) كه فلسفه و انگيزه حركت خويش را بـيـان مـى كـند، به خوبى مى تواند ركن تحليل قيام عاشورا از منظر امام خمينى، يعنى الگو بـودن آن را روشـن كند.
بـنـابـراين، اگر سيدالشهدا(ع) در تبيين و توجيه حركت خويش به عنوان نمونه، به مسايلى چون لزوم امر به معروف و نهى از منكر، مبارزه با ظلم، استيفاى حقوق، اصلاح جامعه، حق طلبى و دفع فـسـاد مـى پـردازد و ايـنـها رامبناى استدلال خود قرار مى دهد، روشن است مسايل و احكامى را مبناى استدلال و حركت خود معرفى مى كند كه اختصاص به خود او ندارد و جزء ارتكازات دينى و قطعى مخاطبان بوده است .
تلاش حضرت (ع ) در اين روشنگريها اين بود كه حركت خويش را ازمصاديق اين كليات معرفى كند و قـهـرا از ديـگـران نيز بخواهد كه در اين قيام به او بپيوندند.
(منبع: عاشورا در فقه، سيدضياء مرتضوى)
درس نماز 